کاشت مو و شرایط انجام کاشت مژه

کاشت مو و شرایط انجام کاشت مژه

کاشت مو

کاشت مو و شرایط انجام کاشت مژه که بدون تردید داشتن مژه های پر پشت در زیبایی چهره ی انسان اهمیت فوق  العاده ای دارد.

مژه های پُر پشت بر زیبایی چشم ها افزوده و در کنار سایر عناصر صورت مانند ابروها، خط موی پیشانی، گونه، بینی، لب ها و چانه، تصویر منحصر به فردی به چهره ی انسان می بخشند.

از طرفی فقدان مژه در ظاهر شخص تأثیر منفی می گذارد. شایان ذکر است که از نظر آناتومی نقش مژه ها در انسان و حیوانات حفاظت از چشم ها در برابر گرد و خاک است.

کلاً افرادی که متقاضی کاشت مژه هستند دو دسته اند:

1- برخی در اثر تروما یا بیماری های مختلف مژه های خود را از دست داده اند.

علل این امر عبارت هستند از:

* جراحت ها و اسکار ناشی از تصادفات رانندگی، حوادث کار، سوختگی، خالکوبی لبه ی پلک و استفاده ی طولانی از مژه های مصنوعی

* برداشتن تومورهای مختلف با جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی

* بیماری های پوستی مانند آلوپسی آره آتا(طاسی منطقه ای)، لوپوس سیستمی، لیکن پلان، بیماری های غده ی تیروئید

* تریکوتیلومانیا

* فقدان مادرزادی مو در کل بدن

پیش از کاشت مژه در این بیماران، سه نکته حائز اهمیت است:

* آیا بافت صدمه دید ه ی پلک آمادگی پذیرش فولیکول های موی جدید را دارد یا خیر؟

* آیا ناحیه ی دهنده ی مناسب برای برداشت مو وجود دارد یا خیر؟

* آیا بیماری پوستی پلک فعال است یا خاموش. اگر خاموش است باید کاشت مژه را حداقل تا دو سال به تعویق انداخت.

تریکوتیلومانیا

در تریکوتیلومانیا، بیمار، مژه های خود را به صورت اجباری – وسواسی می کند. در این حالت نباید کاشت مژه تا موقعی که بیماری کاملاً تحت کنترل قرار نگرفته است انجام شود.

بهتر است جراح با روانپزشک مربوطه مشاوره نماید و از او درباره ی زمان مناسب برای عمل سوال کند. زیرا اظهارات بیمار به خودی خود قابل قبول نیستند. گاهی بیماران مبتلا به تریکوتیلومانی کندن موهای خود را انکار می کنند. در حالی که در معاینه ی نواحی فاقد مژه، شکستگی مژه ها کاملاً مشهود است.

2- گروه دوم افرادی هستند(به ویژه خانم ها) که مژه های سالم و طبیعی دارند و فقط برای افزایش اندازه و رنگ مژه ها و پُر پشتی آن ها، به پزشک مراجعه می کنند.

در این حالت بهتر است بیمار خواسته ی خود را به طور شفاف با پزشک در میان بگذارد و پزشک نیز امکان کسب نتیجه ی مورد نظر را بررسی کرده و به بیمار اطلاع دهد و در نهایت روی نتیجه ی واحد به توافق برسند.

در مواردی که پیش بینی می شود میزان بهبود به دست آمده با کاشت مژه نسبت به هزینه، زمان تلف شده و دردسرهای عمل اندک است نباید این کار توصیه شود. درافراد مبتلا به اختلال خود زشت بینی(body dysmorphic disorder) نیز بهتر است قبل از عمل با روان پزشک مربوطه مشاوره شود.

در این بیماری افراد تصویر معیوبی از ظاهر خود در ذهن دارند و دائماً برای بهبود خود به جراحی های زیبایی متعدد متوسل می شوند. این بیماری اغلب در مشاوره و تهیه ی پرسشنامه ی غربالگری، تشخیص داده می شود. ضمناً در افرادی که سابقه ی کلوئید یا اسکار هیپرتروفیک دارند و یا دچار انتروپیون مکرر، کونژنکتیویت مکرر، بیرون زدگی چشم ها به علت پُرکاری تیروئید یا قوز قرنیه هستند نیز کاشت مژه ممنوعیت دارد.

درمان جراحی

پیش از عمل کاشت مژه اگر بیماری چشمی خاصی وجود داشته باشد بهتر است با متخصصان چشم مشاوره انجام شود. اگر بیماری عمومی جدی از قبیل دیابت، فشارخون بالا، آریتمی قلبی یا نارسایی قلبی نیز وجود داشته باشد باید با متخصص داخلی مشاوره صورت گیرد.

هدف از کاشت مو برداشتن پیوندهای موی زنده از ناحیه ی دهنده و انتقال آن ها به ناحیه ی گیرنده ی فاقد مو است.

در کاشت مژه باید موهای برداشته شده از ناحیه ی دهنده تا حد امکان با مژه ها همگونی داشته باشد. برای این کار اغلب از موهای ظریف در خلف گردن و یا از موهای سر در بالا و پشت گوش ها و گاهی از موهای ابروها و ساق پا استفاده می شود.

کاشت مژه با بی حسی موضعی در حالی که بیمار بیدار است انجام می شود. حین عمل، پلک ها با یک وسیله ی خاص ثابت نگه داشته می شوند تا از بروز رفلکس طبیعی پلک زدن، جلوگیری شود. ضمناً باید مراقب چشم ها بود.

هر چند به طور طبیعی پلک فوقانی حدود صد مژه و پلک تحتانی حدود شصت مژه دارد؛ افزودن چند تار مو در پلک ها ممکن است تراکم مژه ها را فوق العاده افزایش دهد.

در جراحی ترمیمی، کاشت حدوداً بیست تار مو در هر پلک ممکن است نمای طبیعی ایجاد کند. امروزه برخی جراحان می توانند در یک جلسه 60 مژه در هر پلک بکارند. این عمل یک تا سه ساعت طول می کشد. گاهی لازم است کاشت مژه دو یا سه بار تکرار شود تا نتیجه ی دلخواه حاصل گردد.

قطره ی لاتانوپروست

درمان طبی

اخیراً استفاده از آنالوگ های پروستاگلاندین در درمان طبی کم پشتی مژه ها مورد توجه قرارگرفته است. معروف ترین این داروها لاتانوپروست latanoprost است که به شکل قطره ی چشمی برای پایین آوردن فشار چشم در گلوکوم مورد استفاده قرار می گیرد.

متخصصان چشم متوجه شده اند که لاتانوپروست موجب تحریک رشد مژه ها و تیره شدن رنگ آن ها می شود بدون این که مژه ی جدیدی بروید. این دارو در حیوانات نیز مورد بررسی قرار گرفته و شاید در آینده در درمان آلوپسی آندروژنتیک نیز به کار رود.

لاتانوپروست خروج مایع از داخل چشم را افزایش داده و فشار داخل چشم را در بیماران مبتلا به گلوکوم کاهش می دهد. عوارض این دارو عبارت هستند از: تاری دید، التهاب پلک، تیرگی عنبیه، احساس سوزش، تیره شدن دائمی مژه ها و ضخیم شدن مژه ها.

در حال حاضر کاربرد لاتانوپروست فقط برای گلوکوم مورد بررسی و تأیید قرارگرفته است.

کاشت مو www.iranhair.net